Waarom zou ik een serie kijken die over koken gaat, als ik zelf net in staat ben een eitje te koken? Dat weerhield me eerder van het starten van The Bear. Gisteren besefte ik me echter opeens dat ik ook geen Power Ranger ben, en die trakteerde ik onlangs ook op een hoge rating. En dus gooide ik mijn benen omhoog en slingerde ik de eerste aflevering van The Bear aan. De teller stopte pas 6 achtereenvolgende afleveringen later. Zoals de Ieren zeggen: “laughter is brightest where food is best”. Datzelfde geldt voor The Bear.
Comedy-drama the Bear volgt jonge James Beard Award-winning chef Carmen “Carmy” Berzatto (Jeremy Allen White). Carmy werkte voor de evenementen van de serie voor een Michelin ster toprestaurant, maar keert na de zelfmoord van zijn broer Michael terug naar Chicago. Daar runt hij de shabby sandwhich shop The Original Beef, die hij van zijn broer erft. Carmy probeert daar de professionaliteit van zijn eerdere baan te introduceren, wat leidt tot hilariteit en vooral een hele hoop hectiek. Maargoed; you can’t make an omelette without breaking eggs, en dat weet de chef maar al te goed.
Hectiek en Drukte
De spaarzame keren dat ik in de keuken te vinden ben, raak ik vaak spontaan in de stress van wat er in de gaten gehouden moet worden. Deze pan op tijd op het vuur, voeg de eerste ingrediënten na een paar minuten toe, zet na vijf minuten een andere pan op. Haal het één na tien minuten van het vuur, het andere moet weer wat langer.
Ik moet er dus niet aan denken om in een professionele keuken te staan (en geloof me, daar zou ook niemand blij van worden). In mijn jongere jaren zag ik mijn moeder nog weleens naar kookshows kijken, en daar ging het er vaak heftig en stressvol aan toe te gaan. The Bear bootst dit gevoel fantastisch na. Na de eerste minuten stond het zweet haast op mijn eigen voorhoofd, terwijl Carmy zijn nieuwe, ietwat onprofessionele collega’s aanstuurt. Het camerawerk, de achtergrondmuziek en de acteurs brengen de intensiteit levensecht over, waardoor de toon direct wordt gezet.
Intensiteit en Trauma
Die intensiteit verzorgt ook het drama gehalte in de serie. Kijkers krijgen al snel vlagen te zien van Carmy’s bezigheden in het michelin restaurant, en daar blijkt hij een ware drill sergeant als baas te hebben gehad. Gordon Ramsey, eat your heart out.
Dit pijnlijke verleden, in combinatie met het dramatische verlies van zijn broer, eist zijn tol op de chef kok. The Bear gaat het onderwerp trauma niet uit de weg, wat een interessante combinatie oplevert met de vele, humoristische scenes die de serie je als warme broodjes over de toonbank voorschotelt.
De Crew
Ondanks de lagere status van The Original Beef, is Carmy ook hier niet helemaal vrij van intense persoonlijkheden. De staff bestaat uit diverse persoonlijkheden, waar Michael’s beste vriend Richie (Ebon Moss-Bachrach) bovenuit springt. Richie is vooral heel luidruchtig, en hij wordt duidelijk voornamelijk geduld vanwege zijn verleden met Michael.
Nieuwkomer Sydney (Ayo Edebiri) is een talentvolle en ambitieuze chef, die samen met Carmy de boel probeert te professionaliseren. Haar enthousiasme en erkenning voor Carmy’s buitengewone kwaliteiten steekt vermakelijk af tegen de rest van de crew, die minder ervaring in de culinaire top hebben.
Verder zijn het voornamelijk de chille bakker Marcus (Lionel Boyce) en de wat rebelse kok van oude stempel, Tina (Liza Colón-Zayas), die de meeste aandacht in dit eerste seizoen opeisen.
Het samenspel tussen de uiteenlopende crewmembers is interessant en leidt tot de nodige onrust, confrontaties maar soms ook tot aandoenlijke en emotionele momenten die the Bear maken tot wat het is.
Het Acteerwerk, Vooral Dat Van Jeremy Allen White, Is Indrukwekkend
Jeremy Allen White speelt de rol als getergde, passionele en bovenal getalenteerde top kok Carmy fantastisch. Hij brengt zijn doel niet alleen motiverend over op zijn personeel, maar ook op de kijker. Ik voelde mij regelmatig alsof ik mezelf in die keuken in het zweet aan het werken was, en dat komt niet op de laatste plaats door de wijze waarop White zich profileert. De acteur legt zóveel energie in zijn rol, dat dit mij direct in de chaotische wereld trok.
Met zijn warrige kapsel en uitstraling, plus de tattoos, ziet hij er ook nog eens uit alsof hij direct uit één of andere topkeuken is getrokken. Wat mij echter volledig over de lijn trok, was zijn prestatie in de laatste aflevering van het eerste seizoen. I won’t spill the beans, want dan gaat Carmy tegen me tekeer, maar het betreft een lange, ongeknipte scene die grote indruk op mij maakte. Als je deze serie naar aanleiding van deze review in gaat starten, weet je in aflevering 8 ongetwijfeld direct waar ik op doel.
Conclusie
The Bear is een enorm bingeworthy serie. De redelijk korte afleveringen, zo’n 30 minuten per stuk, zijn net zo snel weg te happen als ‘swerelds beste steak. Het eerste seizoen biedt humor, drama en spanning; ingrediënten die ervoor zorgen dat ik niet anders kan dan 3 Michelin sterren toebedelen.
Eén tip; kijk deze serie niet op een lege maag. De vlugge shots van de meest heerlijk uitziende gerechten doen je maag ongetwijfeld rommelen. Een beter excuus om ‘met het bord op schoot voor de tv’ te eten is er niet.
Vooruit, nog een tweede tip. Speel een drankspelletje en neem iedere keer dat je het woord ‘chef’ hoort een shot. Vertrouw me.
